Het doornroosjessyndroom.

Als sprookjesfiguur hoor je er niet helemaal bij als er geen ziekte naar je vernoemd is.

Vijf literair verantwoorde syndromen op een rij.

Het doornroosjessyndroom.

Toen de Engelse scholiere Lily Clark een paar jaar geleden met haar jarige moeder ging schaatsen, voelde ze iets raars in haar hoofd wat ze niet beschrijven kon.

In het restaurant waar de familie daarna naartoe ging, viel Lilly in een schier eindeloze slaap.

Wekenlang sliep ze circa 23 uur per etmaal, zwetend en rillend van de koorts.

Na 25 dagen kwam ze uit bed en was ze beter.

Ze zat vol energie, pakte haar normale leven weer op en had nauwelijks herinneringen aan de weken die ze in bed had doorgebracht.

En toen gebeurde het opnieuw.

Weer sliep ze hele dagen.

Artsen onderzochten haar, maar konden niet ontdekken wat ze had.

3 weken later was het van de ene op de andere dag voorbij.

Zo ging het een tijdlang door, met goede en slechte periodes, zonder dat de familie wist wat er aan de hand was.

Totdat ze in de krant lazen over een Amerikaanse die leed aan het extreem zeldzame Kleine-Levinsyndroom (KLS), ook wel het Sleeping Beautysyndroom genoemd, het Doornroosjessyndroom.

Clark had dezelfde symptomen.

Ze ging naar een neuroloog, die constateerde dat ze inderdaad dezelfde aandoening had.

Eindelijk had ze een diagnose.

Daarmee is ze echter nog niet genezen, want een medicijn tegen KLS bestaat niet.

Vaak groeien de Doornroosjes over de aanvallen heen, al kan dat soms meer dan 10 jaar duren.

meer op http://5-five-5.blogspot.nl/